توهم مدرنیته

وقتی غرب بعد از رنسانس معنی انسان را گم کرد،وارد ضعف بینش نسبت به«انسان»و«جهان»و«خدا»شد و لذا تمدنی را پایه گذاری کرد که به جای پاسخگویی به عقل و قلب ،«وهم»را ارضاء می نمود،و رو به سوی خیالات نمود نه به سوی حقایق. خداوند در رابطه با توهم زدگی ،سخن شیطان را به عنوان یک تفکر منفی این چنین مطرح می فرماید که شیطان گفت:«من انسان ها را نسبت به اهداف حقیقیشان گمراه می کنم و آرزوهای دروغ و وهمی را در خیال آنها رشد می دهم،و امرشان می کنم تا گوش های چهار پایان را سوراخ کنند و تحریکشان می کنم تا خلقت خدا را تغییر دهند.(نساء119)». بعد از رنسانس انسان جدیدی متولد گشت.انسانی که میل هایی دارد باید این میل ها ارضاء شود و اگر نظام طبیعی عالم نتوانست آنها را ارضاء کند،آنقدر طبیعت را تغییر می دهد تا مطابق میل های او شود و در نتیجه «انسان ابزار ساز» پدید آمد،که عقل خود را در جهت ساختن ابزار هایی به کار می برد که طبیعت را مطابق میل ها و تخیلات خود تغییر دهد. انسان جدید تغییر طبیعت را عین زندگی پنداشت و از معنی زندگی که عبارت بود از تغییر خود برای شایسته شدن در جهت قرب الهی، فاصله گرفت.چرا بشر جدید دائم صورت هایی را که می سازد خراب می کند و صورت های جدید می سازد؟ چون خیال یعنی همین! در خیالات شخص صورتی می آید و جای خود را باز می کند،یک مدتی ان را می پسنددولی بعد می رود،چون جنسش رفتن است.بعد دوباره خیال دیگری میاید،دوباره آن را می پسندد و دوباره آن می رود.این است که می بینید در دنیای مدرن دائماً بشر ابزار می سازد و باز با آنها ارضاءنمی شود و آنها را تغییر می دهد،تا به رفاه برسد.در روایتی قدسی آمده که حضرت حق می فرمایدمن در تعجب هستم که بشر دنبال چیزی می گردد که من اصلا خلق نکرده ام و آن عبارت است از رفاه و راحتی هم جانبه،یعنی این طور نیست که بشر همه آن چیزی را که می خواهد ، در این عالم پیدا کند هر چفدر در طبیعت دستکاری کند