مجلس یا برای ما می‌جوشد یا برای هیچ کس!

مجلس یکی از مهم‌ترین نهادهای سیاسی کشور در سده گذشته است؛ که فراز و فرودهای مختلفی را به خود دیده است. از روزی که با قیام مردم عدالت‌جو،آغاز گشت و یا در روزهایی به تعطیلی کشیده شد، یا روزهایی که سردمداران کشور در پی آن بودند تا مجلس را در اختیار خود بگیرند.

ما در این نوشته می‌خواهیم اشاره‌کنیم به یک قسمت از تاریخ مجلس که شاید تکرار شود.

مصدق و مجلس

مصدق بعد از ۳۰ تیر و روی کار آمدن مجدد، البته با حمایت بی دریغ آیت‌الله کاشانی، رفتاری مختلف از خود نشان داد که می‌توان آن را از حس قدرت خواهی وی برشمرد. «مصدق با داشتن اختیارات شش‌ماهه قانون‌گذاری، طرحی توطئه آمیز را تهیه کرد که موجب آن طرح، مجلس شورای ملی خودبه‌خود منحل می‌شد.»طرح مصدق طوری بود که مجلس را از حدنصاب می‌انداخت. «همین‌که نمایندگان از این طرح مطلع شدند، ماده‌واحده‌ای را برای پیشگیری تهیه کردند که به موجب آن، هیچ طرح یا لایحه‌ای نمی‌تواند موجب تعطیل شدن مجلس شود... مصدق فردای آن روز در نطقی رادیویی به تهیه‌کنندگان ماده‌واحده حمله کرد و آن‌ها را کسانی نامید که درحالی‌که دولت مشغول مذاکره با دشمن است،از پشت خنجر می‌زنند...ریاست آیت‌الله کاشانی به مجلس،وزنه می‌بخشید.لذا طرفداران مصدق دست به رایزنی زدند تا آیت‌الله را از ریاست برکنار کنند...سرانجام دکتر معظمی (از طرفداران مصدق) به ریاست مجلس رسید.»

بعد از آن نمایندگان عضو فراکسیون نهضت ملی دسته‌جمعی استعفا دادند و بدین ترتیب مجلس منحل گشت. مصدق انحلال مجلس را به رأی گذاشت و در فضای به شدت پلیسی و خفقان،انحلال مجلس را اعلام کرد.

 

برجام و آزمون مجلس

در این روزها شاید بتوان مسئله «برجام»را مهم‌ترین موضوع در کشور دانست که حاشیه‌های مختلفی را برای خود به همراه داشته است.موضوعی که دولت آن را برای خود به‌مثابه یک کلید نجات برای رهیدن از مشکلات اقتصادی و باز کردن فضایی در پیشبرد حیات سیاسی و اقتصادی خود،فرض می‌کند.

شاید بتوان موضوعاتی همچون نامه ۴ وزیر به رئیس‌جمهور، بررسی برجام در مجلس،سخنرانی رئیس‌جمهور در جواب منتقدین و ... را از حواشی برجام دانست.

بعد از آنکه برجام به عنوان توافق‌نامه‌ای بین‌المللی در رسانه‌های جهانی مطرح شد، مجلس اصول‌گرا بر طبق اصل ۷۷و ۱۲۵ قانون اساسی درصدد آن برآمد تااین توافق‌نامه را بررسی کرده و راه‌های احتمالی نفوذ که از طریق برجام ایجاد می‌شد را مسدود کند. به همین منظور کمیسیونی برای بررسی داده‌ها و ستانده‌ها و چگونگی انجام برجام تشکیل داد. ابتدا از دولت خواسته شد تا این موضوع در قالب لایحه به مجلس تقدیم شود. ولی با برخورد نامناسب دولت،مجلس با تهیه طرح به بررسی آن اقدام کرد.پس از پایان ۴۰ روز بررسی دقیق در کمیسیون،گزارشی از بررسی‌ها به صحن علنی مجلس آمد تا نمایندگان را در جریان موضوعات قرار دهد. قرار بر این بود تا با مطالعه گزارش،طرح‌های پیشنهادی مطرح گشته و مورد بررسی قرار گیرد. با این وجود به محض ارائه گزارش در صحن علنی، کلیه نمایندگان با طرحی از پیش آماده‌شده روبه‌رو شدند که رئیس مجلس آن را آماده کرده بود. این طرح به‌سرعت به عنوان طرحی دوفوریتی مطرح گشت و که با مخالفت اکثر نمایندگان روبه‌رو شد؛ بنابراین طرح به صورت فوریت باید به کمیسیون مربوطه منتقل می‌شد تا مورد بررسی قرار گیرد.با توجه به آنکه کمیسیون برجام در این مدت مسئول رسیدگی به موضوعات حول برجام بود انتظار می‌رفت که طرح مورد نظر به این کمیسیون انتقال یابد.ولی این مورد هم به سفارش رئیس مجلس به کمیسیون امنیت ملی انتقال یافت. کمیسیون امنیت ملی را کسانی تشکیل داده بودند که می‌توانآن‌ها را از جهت مشی سیاسی،رهروان رئیس مجلس دانست. با توجه به این مطلب،این کمیسیون هم موارد کمی در اصلاح این طرح حرکت کرد و با بررسی ۲ساعته این موضوع مهم آن را به صحن علنی بازگرداند.بارأی گیری انجام‌شده در این مورد که تحت حمایت مادی و معنوی رئیس مجلس پیش می‌رفت،کلیات طرح با اختلاف کمی به تصویب رسید.جزییات طرح هم با رفتارها و حرکات سیاسی رئیس مجلس به تصویب رسید. بدون آنکه بتوان گفت نقاط مهم و قابل نفوذ برجام در این طرح سد ‌شده باشد.

 

نتیجه‌گیری

براساس آنچه آورده شد،می‌توان به نقش رئیس مجلس در چگونگی اداره مجلس پی برد.شاید روزی که آیت‌الله کاشانی از مصدق حمایت می‌کرد،گمان نمی‌کرد که روزی مصدق وی را خانه‌نشین کرده واز سیاست بازدارد و خواهان جدایی دین از سیاست گردد. امروز اگر رئیس مجلس که با خود عنوان اصول‌گرایی را یدک می‌کشد و در زمین جناح مقابل خود بازی می‌کند تا برای فردا در انتخابات مجلس بتواند دوباره خود را به صندلی‌های مجلس برساند،باید بداند که این گروه تا جایی ساکت‌اند و وی را تشویق به ‌پیش روی می‌کنند که دستشان به آن موقعیت نمی‌رسد و هنگامی‌که رسید با پشت پا زدنی همه‌ی کارها رامانند مصدق فراموش می‌کنند.

توهم مدرنیته

وقتی غرب بعد از رنسانس معنی انسان را گم کرد،وارد ضعف بینش نسبت به«انسان»و«جهان»و«خدا»شد و لذا تمدنی را پایه گذاری کرد که به جای پاسخگویی به عقل و قلب ،«وهم»را ارضاء می نمود،و رو به سوی خیالات نمود نه به سوی حقایق. خداوند در رابطه با توهم زدگی ،سخن شیطان را به عنوان یک تفکر منفی این چنین مطرح می فرماید که شیطان گفت:«من انسان ها را نسبت به اهداف حقیقیشان گمراه می کنم و آرزوهای دروغ و وهمی را در خیال آنها رشد می دهم،و امرشان می کنم تا گوش های چهار پایان را سوراخ کنند و تحریکشان می کنم تا خلقت خدا را تغییر دهند.(نساء119)». بعد از رنسانس انسان جدیدی متولد گشت.انسانی که میل هایی دارد باید این میل ها ارضاء شود و اگر نظام طبیعی عالم نتوانست آنها را ارضاء کند،آنقدر طبیعت را تغییر می دهد تا مطابق میل های او شود و در نتیجه «انسان ابزار ساز» پدید آمد،که عقل خود را در جهت ساختن ابزار هایی به کار می برد که طبیعت را مطابق میل ها و تخیلات خود تغییر دهد. انسان جدید تغییر طبیعت را عین زندگی پنداشت و از معنی زندگی که عبارت بود از تغییر خود برای شایسته شدن در جهت قرب الهی، فاصله گرفت.چرا بشر جدید دائم صورت هایی را که می سازد خراب می کند و صورت های جدید می سازد؟ چون خیال یعنی همین! در خیالات شخص صورتی می آید و جای خود را باز می کند،یک مدتی ان را می پسنددولی بعد می رود،چون جنسش رفتن است.بعد دوباره خیال دیگری میاید،دوباره آن را می پسندد و دوباره آن می رود.این است که می بینید در دنیای مدرن دائماً بشر ابزار می سازد و باز با آنها ارضاءنمی شود و آنها را تغییر می دهد،تا به رفاه برسد.در روایتی قدسی آمده که حضرت حق می فرمایدمن در تعجب هستم که بشر دنبال چیزی می گردد که من اصلا خلق نکرده ام و آن عبارت است از رفاه و راحتی هم جانبه،یعنی این طور نیست که بشر همه آن چیزی را که می خواهد ، در این عالم پیدا کند هر چفدر در طبیعت دستکاری کند

آزادی

مابا آزادی گناه و آزادی ویرانگر مخالفیم،نمی شود اجازه دادکه نسل جوان کشور از طریق کتابهای نامناسب گمراه و فاسد شود.باید مراقبت کرد .از جنجال ها و متهم شدن به اینکه اینها ضد آزادیند نترسید.ما حتی اگر بزرگ ترین آزادی هم بدهیم اما اگر اصولمان را حفظ کنیم ،باز خواهند گفت شما ضد آزادی هستید. امام خامنه ای